Vaak betrap ik mezelf erop dat ik in gedachten ben: nadenken over wat te eten, nadenken over de planning van de dag: een verjaardagscadeau bedenken, supermarkt, ongelezen appjes, die mooie jas in de winkel, mailtjes versturen, “oh die moet ik nog feliciteren”, een openstaand bedrag overmaken, schoonmaken, “die moet ik niet vergeten te appen”, opruimen en ga zo maar door.

Ook grotere vraagstukken komen aan bod: besteed ik wel genoeg aandacht aan mijn vrienden? Als ik zus doe, verdien ik dan wel genoeg? Mijn baan past niet helemaal bij me, maar hoe komt dat? En wat dan wel?
Zélfs als ik met mensen in gesprek ben betrap ik mezelf er wel eens op dat mijn gedachten afdwalen. De interne wereld (in je hoofd) is zo groot en chaotisch, terwijl je in de externe wereld volgens je omgeving kalm en gecontroleerd overkomt.

Je hersenen draaien overuren en volgens Albert Einsteins filosofie komt dat doordat we in een kringetje ronddraaien: “Denken kan alleen maar denken over wat het al weet. Geen van onze ontdekkingen is het gevolg van een proces van rationeel nadenken”. Sterker  nog, rationeel denken leidt snel tot overmátig denken en piekeren.

Maar wat moeten we dan wel doen?

Mensen zijn denkverslaafden en we moeten proberen meer stil te zijn in onze interne wereld: in ons hoofd. Door de stilte in ons hoofd kan iets nieuws zich aandienen. Ga de natuur in, ga sporten, ga hardlopen of mediteren. Wanneer het stil is in ons hoofd gaat ons onderbewuste door en hierdoor kan een “aha” moment plaatsvinden. Zit je weleens op de fiets en bedenk je ineens een goed idee? Dit is zuivere intuïtie en maar zelden een gevolg van rationeel denken.