September 2002. Ik had net mijn havo diploma gehaald en ik ging met 1 van mijn goede vriendinnen op kamers. Ik in een kamer van 12 vierkante meter wat voor mijn gevoel een balzaal leek in vergelijking met de kamer van 7 vierkante meter van mijn vriendin. En wat waren we blij! Ik had een hoekje met een klein bankje waar mijn bureau naast stond en aan de andere kant van mijn kamer (lees: 1 stap verder) stond mijn bed. Mijn kledingkast stond op de gang want daar was geen plek meer voor. Dat interesseerde me niks: Leve de vrijheid! = Elke dag pizza.

Na een jaartje begon er iets te knagen, mijn kamer begon klein te voelen en mijn studie was het toch niet helemaal. Ik ging hospiteren in een andere stad en al snel vond ik een kamer van 20 vierkante meter, wat een ruimte: mijn kledingkast kon gewoon óp mijn kamer.

En toen, na een jaartje of vier, begon er weer iets te knagen: Het huis dat van gaarheid aan elkaar hing, wat zullen mijn ouders soms wel niet gedacht hebben… Met die gaarheid was ik ook wel klaar en het leek me fijn eens een woonkamer te hebben.

Dus daar ging ik, samen met een vriendin op zoek naar een appartement om te delen: ieder een slaapkamer mét een grote gedeelde woonkamer.

…

En dat is wat wij mensen doen: met alle aspecten in ons leven. Je gaat van een stap naar de volgende stap. Je hebt een tijdje een bepaalde situatie en op een gegeven moment ben je toe aan iets nieuws. Je woont bijvoorbeeld fijn in je appartementje en na een paar jaar voel je dat je toe bent aan een andere of nieuwere of grotere woning.

En zo is het ook met je werkende leven: Je doet een tijd bepaald werk en je merkt na verloop van tijd dat je je werksituatie nu wel kent en dat je toe bent aan een volgende stap. Niets is minder menselijk en dat is precies wat wij mensen doen: Er is altijd een volgende stap, soms na een paar maanden en soms na jaren. En die volgende stap kan van alles zijn: een opleiding, nieuwe taken, een carrièreswitch of je eigen bedrijf.

Want als je er aan toe bent groter te gaan wonen dan ga je  jezelf toch ook niet alsmaar overtuigen dat je in je kleine appartementje moet blijven. Of als je je winterjas al een aantal jaren draagt en die zit niet meer lekker dan ga je ook niet jezelf de hele tijd overtuigen dat je toch je oude winterjas moet blijven dragen, dat is helemaal niet logisch.

Er is altijd een volgende stap.

Je draagt een tijdje dezelfde jas, na een tijd constateer je dat die niet meer lekker zit en je koopt een nieuwe.

Je woont ergens een bepaalde tijd, je constateert dat je wel weer een toe bent aan iets nieuws en je onderneemt actie.

Je werkt ergens een bepaalde tijd, je constateert dat je toe bent aan nieuwe uitdagingen en je onderneemt actie.

Toch?