Wel vaker hoor ik om me heen uitspraken dat iemand vindt dat hij/zij iets niet kan: Ik kan niet inparkeren, ik ben slecht in sollicitatiegesprekken, ik kan niet goed dansen, ik kan niet koken of ik ben niet sportief. Neem het volgende voorbeeld: een kennis van me zei laatst dat hij niet goed kan bowlen. Nou.. je begrijpt; hij komt het leven wel door. Wel is het een interessant voorbeeld te kijken waarom hij deze aanname heeft, dus ik dacht ik vraag het hem even. De constateringen van mijn kennis waren:

1. De keren dat hij ging bowlen (tijdens het teamuitje met zijn collega’s), gooide hij de bal vaak in de gleuf.
2. Hij gooide bij een poging gemiddeld niet meer dan twee pionnen om.
3. Hij stond bij elk spel op 1 van de laatste plaatsen.

Ik ben geen fervent bowler maar zelfs ik weet dat je het dan niet geweldig doet op de bowlingbaan.
Bén je dan niet goed in bowlen, of héb je de afgelopen keren niet goed gebowld? Stel, mijn kennis gaat met iemand die goed kan bowlen een halve dag aan de slag om de techniek onder de knie te krijgen. Zou hij dan verbeteren? Waarschijnlijk wel! Want hoe weet je of je ergens wel of niet goed in bent? Geloof je dat je dingen kunt leren of geloof je dat het “slecht-kunnen bowlen-gen” in je DNA zit?
Zo ook bij inparkeren, als we hier de eerste drie keren niet in slagen zeggen we al gauw dat we iets niet kunnen. Wat we eigenlijk willen zeggen is: de eerste keren dat ik ging inparkeren lukte het niet naar mijn zin. Wedden dat je dit na een halve dag oefenen en investeren prima kan? En zo ook met sollicitatiebrieven schrijven, cv’s maken en sollicitatiegesprekken voeren: Geloof jij dat je dit niet kan of geloof jij dat je dit gewoon de eerste keer of keren niet fantastisch deed (in jouw optiek) en dat je dit prima kunt leren?