Als ik iets nieuws ga doen poppen er wel vaker gedachten bij me op die niet helpend zijn. Zo gaf ik een paar weken geleden een nieuwe workshop op een school. Vooral de avond voordat ik ging slapen dacht ik ineens: “Ga ik wel de juiste dingen vertellen?” en “Kan ik dit wel?”.
Juist op momenten dat het iets spannender wordt, lijken deze gedachten zich te vermenigvuldigen. Lekker handig… Net op de momenten dat ik wel wat zelfvertrouwen kan gebruiken poppen er in mijn hoofd allerlei onhandige gedachten op.
Nou merk ik ook dat deze gedachten me scherp houden, dus ze hebben een functie. Zonder deze gedachten zou ik bijvoorbeeld mijn workshop half voorbereiden. Toch zou het fijn zijn als deze niet-helpende gedachten af zouden nemen op het moment dat ik alles goed voorbereid heb. Deze niet-helpende gedachten hoor ik ook vaak terugkomen in mijn coachingsgesprekken “Ik weet niet of ik dat wel kan” is een veelvoorkomende. Waarop ik wel vaker de vraag stel: Wie zou je zijn zonder die gedachte?
Ik weet als geen ander dat het makkelijker gezegd dan gedaan is om je kritische stem te temperen, maar er zijn manieren! Als ik in mijn hoofd een kritische stem op kan laten komen, dan kan ik ook een trotse stem op laten komen. Probeer het eens uit. Op het moment dat je een spannende gebeurtenis hebt (bijvoorbeeld een sollicitatiegesprek of je gaat in je eentje naar een verjaardag waar je weinig mensen kent) dan zeg je met energie, met overtuiging, met je borst vooruit en je schouders rechtop de volgende vier regels:
- Ik ben sterk.
- Ik ben krachtig.
- Ik heb er zin in.
- Ik kan dit.
Hardop voor de spiegel of in je hoofd in de auto achter het stuur. Herhaal het zo vaak als je wilt en kijk eens wat er gebeurt.
Want waarom horen we zo vaak de kritische stem in onszelf en minder vaak de trotse?
